Zabezpieczenie ziół przed zimą

Wiele popularnych w Polsce ziół to rośliny wieloletnie, wykazujące przynajmniej średnią tolerancję na niskie temperatury. Niektóre jednak zioła nie są aż tak odporne i trzeba będzie je zabezpieczyć przed nadejściem zimy. To przeważnie te, które sadzi się w doniczkach lub na przydomowych rabatach. Doniczki należy zabrać do domu, a na rabatkach zastosować okrycie.

Informacje na temat wytrzymałości gatunku

Znajomość potrzeb poszczególnych roślin pozwoli zadbać o nie jak najlepiej. Zioła, które mogą zimować pod śniegiem i nie obumierają podczas zimy mogłyby fatalnie znieść pobyt w wysokiej temperaturze w mieszkaniu. Nie należy ich przenosić, ale, jeśli jest to możliwe, można okryć ziemię wokół ściółką, liśćmi bądź igłami pozyskanymi z iglastych gałązek. Do grupy wytrzymałych na mrozy roślin należą m. In. Mięta, melisa, estragon czy też cząber górski.

Część ziół wykazuje pewną odporność na mrozy, zwłaszcza te lżejsze. Pozostawienie ich na zewnątrz bez pomocy nie przyniesie negatywnych konsekwencji przy łagodnej zimie lub w przypadku opadów śniegu, które osłonią korzenie przed niską temperaturą. Jeśli śniegu nie ma, zioła takie jak tymianek czy szałwia wymagają osłony w postaci np. Białej agrowłókniny. Dolne części roślin można też okopać, by dodatkowo zabezpieczyć najwrażliwsze korzenie.

Mniej wytrzymałe zioła w doniczkach

Zdarza się, że zioła sadzi się w doniczkach po to, by zawsze były „pod ręką”, blisko domu, miały dobre warunki i odpowiednią wilgotność. Zima nie jest dla nich najlepszą z pór roku, zwłaszcza, że typowe doniczki ani trochę nie chronią przed mrozem. Niewielka ilość ziemi mieszcząca się wewnątrz donicy również nie stanowi żadnej osłony. Należy zabezpieczyć całość odpowiednią izolacją, na przykład wykonaną ze styropianu.

Doniczki z ziołami, np. Rozmarynem czy laurem można zabezpieczyć wewnątrz mieszkania, w pomieszczeniach jasnych i niezbyt mocno ogrzewanych – idealna będzie weranda. Jeśli nie jest to możliwe, trzeba osłonić całą roślinę z doniczką za pomocą agrowłókniny, słomy lub gałęzi drzew iglastych. Oczywiście najważniejsze jest izolowanie dolnej części, najbardziej narażonej na mróz.